Tucumcari, New Mexico.

We hebben lekker geslapen na het nuttigen van al dat vlees en bier. Ontbijt bestond uit broodjes brak (gebakken eieren, kaas en spek) en melk. Klokslag 11 uur, uit-check tijd van de camping, reden we van het terrein af om de reis naar Tucumcari af te trappen. In vroegere tijden was dit een bruisend centrum voor mensen op doorreis over Route 66. Tegenwoordig, door de komst van de nieuwe Interstate 40 is het plaatsje in verval geraakt en gereduceerd tot spookstad. Alle oude gebouwen staan er nog en ook zijn er nog muurschilderingen en oude neon reclames te zien. Onderweg kwamen we langs een plek waar een gekke Texaanse boer zijn weiland beschikbaar heeft gesteld aan een stel hippies uit San Francisco om daar 10 oude Cadillacs onder precies dezelfde hoek tot aan het voorraam in te graven en deze vervolgens door voorbijgangers te laten vol spuiten met graffiti genaamd Cadillac Ranch. Leuk fotomomentje, zeg maar. Verderop vonden we het middelpunt van de oude Route 66. 1139 mijl naar Los Angeles, 1139 mijl naar Chicago. Nog een leuk fotomomentje. Hier was ook een typisch Amerikaanse diner met koffie en pie. Hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Even tanken en weer door! Aangekomen in Tucumcari hebben we eerst boodschappen gedaan en daarna even een rondje door de spookstad gelopen. Toen we dat hadden gezien hebben we de camping opgezocht en de boel weer aangesloten. Het was hoog tijd om de camper even te soppen van binnen dus dat hebben we meteen maar even gedaan. Daarna was het tijd om uit te zoeken waarom het warm water het niet deed. Na veel kraantjes, dopjes en schakelaars te hebben aan, uit en omgezet hadden we het voor elkaar. Het bleek dat ons rollend kasteel z'n koude met z'n warme water aan het mengen was waardoor alles dus pislauw naar buiten stroomde. Dit was de schuld ven een niet nader te noemen auteur die probeerde voor elkaar te krijgen dat we ook vers water uit de tank konden pompen. Probleem opgelost, tijd voor een koud pilsje en straks een happie Mexicaans voedsel.